مجله اینترنتی چارگوشه اجتماعی، تکنولوژی، ورزشی، سرگرمی، سلامت، دکوراسیون، فرهنگ و هنر، موفقیت، فناوری 
شعر تا گل هیچ از سهراب سپهری
مـی رفــتــیــم، و درخــتــان چـــه بــلــنــد، و تــمــاشــا چــه ســیـــاه!
راهـــی بـــــود از مــــا تـــا گـــل هــیــچ.
مــرگــی در دامــنــه هــا، ابــری ســر کــوه، مـــرغــان لــب زیــســت.
می خــوانــدیـــم: (بــی تـــو دری بـــودم بــه بـــرون، و نــگــاهــی بــه کــران و صــدایــی بـــه کــویــر.)
مــی رفــتــیــم، خــاک از مــا مــی تـــرســیــد، و زمــان بـــر ســر مـــا مــی بـــاریـــد.
خــنـــدیـــدیـــم: ورطــه پـــریـــد از خــواب، و نــهــان هــا آوایـــی افــشــانــدنــد.
مــا خـــامـــوش، و بــیــابـــان نــگـــران، و افـــق یــک رشــتــه نــگـــاه.
بــنــشــســتــیــم، تـــو چــشــمـــت پـــر دور، مــن دستـــم پـــر تــنــهــایــی، و زمــیــن هــا پـــر خـــواب.
خـــوابــیــدیـــم. می گــویــنــد: دســتــی در خــوابــی گــل مــی چــیــد.
سهراب سپهری
